Wiosno, czy to ty?

kwietnia 02, 2015

Wiosno, czy to ty?

Rozpoczął się kwiecień. Czwarty z dwunastu, ale dla mnie jeden z moich ulubionych miesięcy, zaraz obok maja. Po tym, jak bardzo zawiodłam się nadejściem wiosny, która powitała nas ulewami i wichurami (a tak jest obecnie przynajmniej w mojej części kraju), dalej wierzę, że być może ów kwiecień pokaże się z nieco lepszej strony. Choć jak to się zwykło mówić kwiecień-plecień. A i śniegu trochę u mnie spadło. Czyżby zapowiadały się białe święta?

Nie mogę jednak narzekać. Odtąd teoretycznie pożegnaliśmy zimę (jak to wygląda w praktyce, odpowiedzcie sobie sami), a razem z nią puchowe kurtki, czapki i szaliki. Poranki jednak nadal bywają chłodne, a że zmarzluch ze mnie, jakich mało, nie rezygnuję z wszelkich ocieplaczy. Nawet jeśli odbywa się to kosztem porównania mnie do ludzika rodem z reklamy opon samochodowych Michelin. On z pewnością nie skarży się, że mu zimno. Uroczy jest, nie sądzicie?

Wraz z nadejściem budzącej się do życia pory roku rozpoczyna się okres porządkowania mieszkań, wymiany garderoby na wiosenną, pielenia i obsiewania ogródków. Akcję Wielkie Sprzątanie czas zacząć. Robienie porządków ma jednak nie tylko wymiar czysto fizyczny. Nie chodzi przecież o zwykłe ścieranie kurzu z półek, czy wyrywanie chwastów. Dla wielu z nas rytuał wiosennego sprzątania ma zasadniczo głębsze znaczenie. Sprzątamy, by przygotować się chociażby do świąt wielkanocnych. Chcemy wymieść z naszych mieszkań pozostałości smutnych zimowych dni, wewnętrznych rozdarć i depresji spowodowanej temperaturą poniżej zera. Pragniemy poczuć świeżość i ożywczość.

Za co kocham wiosnę? Za pąki kwiatów i świergocące za oknem ptaki. Myśl o tym, że dni stają się coraz dłuższe zdecydowanie poprawia mi humor. Mimo że pogoda nas nie rozpieszcza, a wręcz przeciwnie, to jednak każdy promień słońca maluje na mojej twarzy szczery i szeroki uśmiech. Nie, w tym roku nie mam zamiaru narzekać na to, że gorąco, że praży, że upał, że duszno. Rozpoczyna się ten okres, kiedy postanawiamy (który to już raz?) wdrożyć nasze plany w życie. Swoją drogą ciekawym jest fakt, jak często znajdujemy powód, by przygotować sobie listę must do, tylko po to aby urozmaicić sobie prozaiczność dnia codziennego, tak, by kolejny rozpoczynający się miesiąc stał się zaczątkiem czegoś nowego.

Wiosna to metafora odrodzenia. Tak jawi się w wielu kulturach. Nic dziwnego. Po zimie, która przede wszystkim kojarzy się z uśpieniem, być może i umieraniem, nastaje czas narodzin. Topnieje śnieg, a spod puchowej kołderki wyłaniają się krokusy i przebiśniegi. W tym roku odnoszę jednak wrażenie, że Wiosna spiskowała z Zimą i zrobiła nas w konia, bambuko, balona. Wystrychnęła na dudka. Możliwości, co nie miara. Wiosno, gdzie się skryłaś?